Jeuk en kale plekken
Kale plekken in de vacht is een aandoening die bij cavia’s heel vaak gezien wordt. Maar niet elke kale plek heeft ook dezelfde oorzaak. Sommige plekken geven heel veel jeuk, het dier krabt er vaak aan en de huid gat tot bloedens toe kapot. Andere plekken bevatten nog wel haar, maar het is afgebroken. En soms is de huid gaaf, maar compleet haarloos en is er helemaal geen jeuk. Hier worden enkele oorzaken genoemd, sommige zijn besmettelijk, ook voor de mens, andere helemaal niet.
Elke cavia heeft kale plekken achter de oren, links en rechts gelijk. Dit is geen afwijking, maar is volkomen normaal.
Schurft is de meest voorkomende huidziekte, veroorzaakt door een mijt die zich diep in de huid ingraaft. De plekken op het lichaam waar de mijt zich vooral bevindt zijn rond de neus en de ogen, op de rug en de schouders. De jeuk is heel heftig en er wordt voortdurend gekrabd. De cavia is onrustig, piept bij aanraken, kan ineens opspringen of zelf een epileptische aanval krijgen. De huid is lelijk, schilferig en tot bloedens toe kapot en op de aangetaste plekken valt het haar uit. Cavia’s besmetten elkaar, maar soms duikt de ziekte ineens heftig op bij een cavia die geen contact heeft gehad met andere cavia’s. Meestal is de mijt dan al wel onopgemerkt aanwezig, maar door stress, een voedingsprobleem of een onderliggende ziekte wordt de infectie ineens zichtbaar. Naast de behandeling van de cavia, die meestal succesvol is, moet ook de kooi extra goed schoongemaakt worden.
Schimmel zit meestal op de kop, rond de ogen, oren en bek. De huid schilfert en is rood, maar er is weinig jeuk. Dat is een groot verschil met schurft. Andere huisdieren, de mens, en zelfs vliegen kunnen de cavia besmetten. Vooral jonge cavia’s die net aangeschaft zijn, hebben er mee te maken. Ook alle contactdieren zullen langdurig behandeld moeten worden, evenals de omgeving. Schimmel is een zoönose, dat wil zeggen dat mensen de infectie van de cavia kunnen oplopen.
Demodex is ook een mijt die in de haarzakjes zit, met als gevolg kaalheid op de flanken en de buik, meestal zonder jeuk. De huid is soms wat rood en schilferig verdikt. Met een afkrabsel en een microscopisch onderzoek kan de mijt gemakkelijk worden gevonden.
Haar eten is een gedrag waarbij de eigen haren of die van kooigenoten worden afgeknabbeld en opgegeten. Soms is de oorzaak een gebrek aan ruwvezel, zoals goed hooi. Soms is het ook een slechte gewoonte. Naast kale plekken zijn er ook veel afgebroken haren te zien.
Cysten van de eierstokken komen uiteraard alleen bij vrouwelijke dieren voor en zeker heel vaak. Veel oudere cavia’s krijgen er mee te maken. Soms krijgen ze kale flanken met complete haaruitval, zonder beschadiging, roodheid of jeuk. Andere verschijnselen kunnen zijn een dikkere buik, slecht eten en soms benauwdheid.
Tot slot zijn er nog wat zeldzamere oorzaken voor kaalheid, vooral bij de oudere cavia, zoals een tumor van de bijnieren (ziekte van Cushing) of een leverziekte. Er zijn dan ook andere klachten zoals meer drinken, vermageren en verzwakken.